Strona główna > Jiu-Jitsu dla dzieci

Dlaczego warto nakłonić dziecko do trenowania jiu-jitsu

Świadomość zagrożeń i realnych problemów pozwoli im skutecznie zapobiegać

W Polsce tylko 15% dzieci czynnie uprawia jakąś dyscyplinę sportu, w Holandii – 90%. Instytut Matki i Dziecka apeluje, by od najmłodszych lat budować wśród dzieci i rodziców potrzebę dbania o sprawność fizyczną. Dane Instytutu są alarmujące – u 80% dzieci stwierdza się różne wady postawy, a nawet niewielkie skrzywienie kręgosłupa u 10-latka to 60% ryzyko pogorszenia w kolejnych latach. By temu zapobiec wystarczy tak niewiele – ruch pod okiem wykwalifikowanego instruktora.
Różnice w rozwoju psychofizycznym powodują, że spotykamy zarówno dzieci nadpobudliwe, niecierpliwe, wykazujące nadmierną ruchliwość jak i nad wyraz spokojne, bojaźliwe z reguły trzymające się na uboczu. W początkowym okresie nauczania jedne i drugie napotykają na poważne trudności adaptacyjne, problemy z koncentracją i brakiem nawyku systematycznej pracy, a w klasach starszych, te słabsze, stają się często obiektem szykan, są poniżane i ośmieszane.

W każdym okresie, a zwłaszcza okresie dorastania nasila się potrzeba kontaktów z rówieśnikami, zyskiwania ich poparcia i przynależności do określonej grupy. Wynika to naturalnej potrzeby akceptacji.
W osobie, która jest izolowana lub odrzucana przez grupę wytwarza się poczucie słabości, niskiej samooceny, a w konsekwencji zamknięcie się w sobie i strach przed otoczeniem. Takie dzieci zwykle stają się ofiarami na wiele lat i często nawet jako osoby dorosłe nie radzą sobie w życiu. Skrajnym przeciwieństwem są zachowania, gdy stan napięcia spowodowany odrzuceniem wywołuje występowanie różnych form zachowań agresywnych. Takie postępowanie jest jednak manifestowane przez jednostki, które w dotychczasowym życiu nauczyły się tego, skutecznie stosując je w różnych sytuacjach konfliktowych, w których realizacje ich potrzeb spotykały się ze sprzeciwem otoczenia. Występuje więc częściej u dzieci starszych lub na poziomie szkoły gimnazjalnej. Młodzież ta osiąga swoje cele zmuszając słabszych kolegów do ustępstw, zyskując czasem podziw i uznanie. Brutalność i agresja stają się ponurą codziennością w klasach i na szkolnych korytarzach, a w życiu współczesnej szkoły narasta poczucie bezradności wobec takich zachowań.
Dane statystyczne Policji są przerażające. Wynika z nich, że w roku 2011 na terenie placówek

oświatowych i wychowawczych stwierdzono ogółem 31 596 przestępstw, tj. o 1303 więcej niż przed rokiem. Niestety wobec braku skutecznej reakcji lawinowo przybywa przypadków przemocy, a przecież nie wszystkie zdarzenia są zgłaszane organom ścigania. Tylko w I półroczu 2012 roku popełniono więcej przestępstw niż w całym 2007 czy 2008 roku. W okresie od stycznia do czerwca odnotowano ich ponad 20 tys.

Z danych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych wynika, że szkoła zaraz po ulicy jest najmniej bezpieczną przestrzenią publiczną. W roku 2011 blisko 35%. rozbojów, wymuszeń, kradzieży rozbójniczych popełniono na ulicy, a niemal 29% - czyli 7,5 tys. - w podstawówce lub gimnazjum. Podobnie sprawa wygląda z bójkami, także tymi, które kończą się uszczerbkiem na zdrowiu. Pod bokiem nauczycieli rozgrywają się dziecięce dramaty, które trwają miesiącami, bo dziecko nie ma często odwagi i wstydzi się przyznać do swojej słabości.
Młodociana przestępczość najszybciej rozwija się na terenie podstawówek i w gimnazjach, a najczęściej notowane przestępstwa to wymuszenia rozbójnicze, kradzieże, pobicia i napaść na nauczyciela. Największy poziom agresji obserwuje się w gimnazjach, kiedy nastolatki uważają, że są już dorosłe. Do niedawna można było jeszcze liczyć, że program „Bezpieczna i przyjazna szkoła” wpłynie stopniowo na zmianę tego ponurego obrazu, ale rok 2012 chyba raz na zawsze pozbawił nas złudzeń. Ministerstwo Edukacji Narodowej z kwoty 6 mln złotych na realizację tego programu przeznaczyło 4,5 mln na kampanię informacyjną o obniżeniu wieku szkolnego, a 1,25 mln zł na promowanie zdrowej żywności. Na poprawę bezpieczeństwa w szkołach wydatkowano 250 tys., które przeznaczono na profilaktykę przeciwdziałania narkomanii. Problem przygotowania dziecka do życia w takich warunkach po raz kolejny pozostawiono rodzicom.

Nie jest to jednak łatwe i wymaga czasu, nawet kilku lat pracy pod okiem wykwalifikowanego instruktora, który potrafi wpłynąć przede wszystkim na pozytywne zmiany w sferze psychicznej dziecka.
Niebezpiecznie obniżył się także wiek, w którym młodzi ludzie po raz pierwszy sięgają po piwo, wino czy wódkę. Wyniki ogólnopolskich badań ankietowych ESPAD (Europejski Program Badań Ankietowych w Szkołach na Temat Używania Alkoholu i Narkotyków), przeprowadzonych w III klasach gimnazjum i II klasach szkół średnich, pokazują, że alkohol jest najbardziej rozpowszechnioną wśród młodzieży substancją psychoaktywną. Sięga po niego ponad 92% 15-16-latków oraz 96% 17- i 18-latków. Najczęściej wybierany trunek przez młodzież to piwo.

Prawie 8% dziewczynek i blisko 2% chłopców do 10 roku życia przyznaje się do tego, że piło napoje alkoholowe. Wśród 15-latków 65,8% piło alkohol w ciągu ostatnich 30 dni (71,5% chłopców, 60,3% dziewcząt), a blisko 30% po prostu się upiło. W ich ocenie to jedyny sposób skutecznego odreagowania.

W jaki sposób jiu-jitsu pomaga wyeliminować problemy ruchowe i emocjonalne dziecka, a także ustrzec je przed negatywnym wpływem środowiska

Japońska sztuka walki jiu-jitsu należy do uznanych na całym świecie metod wychowawczych i terapeutycznych. W Polsce tradycyjne jiu-jitsu jest znane jako „szlachetna sztuka samoobrony” gdyż jego podstawową zasadą jest humanitaryzm i poszanowanie godności drugiego człowieka.
Jest to możliwe, gdyż bogaty arsenał technik jiu-jitsu nie opiera się wyłącznie na technikach niszczących i uderzeniach jak np. w karate i dlatego zawsze daje możliwość zastosowania obrony współmiernej do zagrożenia. Także z tego względu jest stylem preferowanym przez policję na całym świecie, której działanie ma przede wszystkim prowadzić do obezwładniania napastnika, a nie uszkodzeń ciała.

Jiu-jitsu nie też sportem, który skłania do rywalizacji, a tej znaczny odsetek dzieci nie akceptuje, zwłaszcza tych spokojnych, mających problemy z nawiązywaniem kontaktów i akceptacją w grupie. Dzięki temu, że nie stawiamy na sportowy wynik mogą u nas znaleźć miejsce dzieci z problemami ruchowymi, zdrowotnymi czy nadwagą. Wykorzystując elementy zabawy, kształtujemy u dzieci potrzebę koleżeńskości, przyjaźni, zaufania do partnera i pomocy słabszym. Uczymy przełamywania własnych słabości i strachu, systematyczności i dyscypliny, uporu w dążeniu do celu i cierpliwości. Uczymy jak unikać agresji i jak się jej skutecznie przeciwstawić siłą psychiki, dzięki budowaniu poczucia własnej wartości, wysokiej samooceny i asertywności.

Podstawą oceny, warunkującej zdobycie kolejnych stopni wtajemniczenia, są cechy osobowości i techniczne umiejętności obrony. Tym samym nauka nie opiera się na bezpośredniej rywalizacji i konfrontacji między ćwiczącymi, a ich miejsce zajmuje współpraca i wzajemna pomoc.
Każdy ma także prawo do rezygnacji z egzaminów technicznych, chociaż jest to istotny element kształtowania silnej osobowości.
Już w pierwszym roku nauki dzieci stają się spokojniejsze, ale i bardziej pewne siebie, osiągają lepsze wyniki w szkole, są odporniejsze na sytuacje stresowe, a nawet powszechne dolegliwości zdrowotne. Ćwiczenia ogólnorozwojowe podnoszą sprawność fizyczną i elastyczność, a specjalnie opracowane techniki korygują wady postawy i zapobiegają ich powstawaniu w przyszłości. Systematyczny trening i jego wartości wychowawcze, stanowią także skuteczną barierę chroniącą przed niebezpieczeństwem związania się w przyszłości z różnymi grupami o podłożu destrukcyjnym lub przestępczym. Najlepszym potwierdzeniem tej tezy jest fakt, że żaden z naszych adeptów nie wszedł w kolizję z prawem.
Dzięki stałym i wieloletnim kontaktom ze szkołami na gruncie zawodowym bardzo wcześnie dostrzegliśmy narastające problemy emocjonalne u dzieci, obniżanie się poziomu przeciętnej sprawności fizycznej, a także rodzącą się agresję.

Wychodząc naprzeciw tym problemom już w roku 1997 Lubelska Szkoła Jiu-Jitsu zainicjowała organizację zajęć rekreacyjno-sportowych z elementami samoobrony dla uczniów klas pierwszych, a nawet dzieci młodszych. Udane doświadczenia, potwierdzone opiniami wielu rodziców, skłoniły do ich kontynuacji i w kolejnych latach powstała młodzieżowa sekcja jiu-jitsu należąca dziś do największych i najprężniej działających w kraju.

Z biegiem lat rozwinęliśmy system szkolenia wprowadzając formułę Mistrzostw w Kata Jiu-Jitsu Goshin-Ryu, których celem jest dążenie do perfekcji wykonania technik stylowego kanonu. Zawody mają jednak charakter zmagań indywidualnych, polegających na prezentacji technik z partnerem. Pomimo iż towarzyszy im atmosfera sportowej rywalizacji stanowią rozwinięcie metody opartej na współpracy, wzajemnej pomocy i zaufaniu do partnera. Sukcesy, jakie odnoszą nasi adepci są najlepszym potwierdzeniem, że forma ta jest przez dzieci powszechnie akceptowana.
W roku 2011 narodził się pomysł Wojewódzkiego Turnieju Klubowego w Wieloboju Obronnym i od razu stał się jedną z najciekawszych imprez nawiązujących scenariuszem do wojskowego toru przeszkód. Tu również zawodnicy startują indywidualnie z niewielką asystą partnera, a w 12 konkurencjach mają do pokonania najróżniejsze przeszkody terenowe, muszą wykazać się celnością rzutów i precyzją strzelania. Regulamin turnieju preferuje nie tylko sprawność fizyczną, ale także precyzję, opanowanie i dokładność. W ten sposób szanse na ostateczne zwycięstwo są niezwykle wyrównane. O tym, że impreza jest powszechnie lubiana najlepiej świadczy fakt, że startują w niej także rodzice naszych wychowanków.

Wiedzę zdobytą na treningach rozwijamy poprzez uczestnictwo w krajowych i międzynarodowych seminariach. Często spotkaniom takim towarzyszą ciekawe zajęcia terenowe będące formą zabawy i kształcące zupełnie nowe umiejętności. Świadkami, a często bezpośrednimi uczestnikami takich zajęć są nasi rodzice. Również i Państwa będziemy zapraszać do wspólnych wyjazdów i uczestnictwa w zajęciach. W ten sposób jiu-jitsu stanie się rodzinną pasją i rozrywką, która wytworzy zupełnie nowy rodzaj więzi emocjonalnej między Wami, a Waszymi pociechami. To niezwykle ważny element kształtowania psychiki dziecka, którego nie można nie doceniać.